Bu yaptığınızla yalnızca öfkesini artırıyorsunuz insanların, aptallar! Sonunda ezecek sizi bu öfke!

Yeniden dirilen ruh öldürülemez.

Susmak, konuşmamak anlamsız anacığım. Susmakla ne kazanmış olacağım ki? Birkaç saniye daha fazla mı can çekişeceğim? Oysa öte yandan, güzel bir insanla biraz sohbet etmek hazzından yoksun olacağım... Öbür tarafta buradaki gibi güzel insanların olduğunu sanmam...

Yaşamak hazzı arkasından ölmek zorunluluğunu getirir.

İsa’nın resimlerinden, tasvirlerinden, onunla ilgili anlatılanlardan İsa’nın yoksulların dostu olduğunu, sade giyindiğini, yoksulların da onda teselli bulmak için kiliselere geldiklerini, İsa’yı ise karşılarında hışırdayan altınlar, ipekler içinde gördüklerini biliyordu. Ve ister istemez Rıbin’in söylediklerini hatırlıyordu: “Tanrı’yla aldattılar bizi.

İyi insan yalnız kalmaz. Her zaman birileri olur yanında.

İnsan iyi bir şey bekleyerek yaşıyor... Bekleyecek bir şeyi yoksa neden yaşasın?

Alışkın olmadıkları yerde yengeçler de kızarır. Bizim gibi işçi değil ki adam.

Duyduğuma göre kitaplar getirmişsiniz, öyle mi?” diye sordu. “Evet, getirdim.” “Halkın adına... teşekkür ediyorum size. Halkımız henüz gerçekleri anlayamıyor... Dolayısıyla, anlayan biri olarak ben... onların adına teşekkür ediyorum size.

Başımıza ne geliyorsa, korktuğumuz için geliyor,” dedi. “Bizi yönetenler korkumuzdan yararlanıyorlar, bu daha da çok korkutuyor bizi.